آموزش ابتدایی

دسته بندي : علوم انسانی » روانشناسی و علوم تربیتی
کاهش عملکرد شايد شما هم تا کنون با کودکي بيش فعال روبه رو شده باشيد . کودکي که نتواند آرام در جايش بنشيند ، تمرکز نداشته باشد و هيچ وقت کاري را که شروع مي کند به پايان برساند. کودکي که دائم درصدد آزار کودکان ديگر است و مي توان گفت که هيچ کسي او را دوست ندارد و نمي خواهد با او بازي کند . راستي ، ما به عنوان يک مربي ، معلم يا پدر و مادر در مقابل چنين کودکي چه وظيفه اي داريم . بايد با او بستيزيم و از راه اعمال زور بر رفتار او اثر بگذاريم ؟ او را ناديده بگيريم و به کار خود با کودکان ديگر ادامه دهيم ؟ يا با شناخت رفتارها و خلق و خوي او ، به کودک کمک کنيم که خود را با جمع سازگار کند و درصدد رفع مشکل او برآييم.
ناآرامي حرکتي و تحريک پذيري مطالعه موردي: اميد پسري فعال و بدون آرام و قرار اميد ، پسري پنج ساله اي است که صبح با نيرو و انرژي زيادي به کودکستان مي آيد که قابل کنترل نيست . او دنبال بازي مي گردد و بيشتر پازلي را انتخاب مي کند که کمتر از بيست تکه دارد و آن را در حدود سه دقيقه درست مي چيند . پس از آن به اتاق نقاشي مي رود . پس از کشيدن چند خط سريع روي کاغذ ، نقاشي را تمام مي کند. پس از چند نقاشي از اين نوع ، به اتاق گروه بر مي گردد . در آن جا ، چند تا از بچه ها با تکه هاي لگو چيزهايي مي سازند ، او مدت کوتاهي با لگو بازي مي کند و برايش سخت است که روي صندلي بنشيند . دائم بلند مي شود و مي نشيند . هنگام ساختن ، همه انرژي خود را جمع مي کند و آن را با حرف هاي بي سرو ته همبازي هايش خالي مي کند. رفتار تکانشي اميد و بي قراري او ، به شدت به کودکان ديگر منتقل مي شود. پس از مدتي ، مربي احساس مي کند که براي رعايت حال بچه هاي ديگر ، بايد حد و مرز اميد را روشن کند و به او نشان دهد. غير قابل تحمل بودن در اجتماع چنين ناآرامي و جنب و جوشي ممکن است براي مربي مشکلات جدي به وجود بياورد. در اصل ، اصطلاح ناآرامي ، به هيجان روحي اطلاق مي شود.

در ضمن بين برداشت رواني و حرکات جسمي ارتباط نزديکي وجود دارد . اين مورد به خصوص درباره کودکاني صدق مي کند که نمي توانند به اندازه بزرگسلان احساسات و حرکات خود را کنترل کنند. بيشتر وقت ها ، دليل ناآرمي تحريک پذيري کودک يا محدود کردن فعاليت او به وسيله والدين يا مربيان است . آن ها سعي مي کنند فشار حرکتي طبيعي کودک را سرکوب کنند؛ ولي بيشتر وقت ها به نتيجه عکس مي رسند : کودک ناآرام و بي قرار يا خشمگين مي شود. دلايل ناآرامي ناشي از تحريک پذيري چيست؟ بيشتر موارد ، بيش از توان کار کشيدن دليل ناآرامي يک کودک است .

اگر کودک را بي وقفه به انجام دادن کاري وادار کنيد که از عهده انجام آن بر نمي آيد ، دائما بر انگيخته مي ماند. ولي از آن جا که اصلا نمي تواند خواسته هاي شما را به نحو احسن عملي کند، مسير فعاليتش را عوض مي کند و انرژي انباشته شده خود را در حرکات بي هدف تخليه مي کند. تنش شديد هم در کودک به بي قراري حرکتي منجر مي شود. کودکان تنش هاي چند جانبه اي را که از همه طرف بر آن ها اثر مي گذارد ، با حساسيت بيشتري تجربه مي کنند و به آساني در مي يابند که از همه طرف تحت فشارند و همه از آن ها توقع دارند.

کودکان هنوز نمي توانند با محرکي مانند برنامه تلويزيون يا راديو ، به قدر کافي کنار بيايند. اين تنش هاي تخليه نشده ، تحريک پذيري کودک را افزايش مي دهد و دوباره در قالب بي قراري حرکتي تخليه مي شود. طبيعي است الگوي رفتاري والدين و مربيان بر رفتار کودک اثر مي گذارد . وقتي خود مربي بي قرار و ناآرام باشد ، برايش دشوار است که با حوصله با کودک کار کند ، اولين بي قراري را به کودکان منتقل مي کند و هيجان متقابل در آن ها افزايش مي يابد.