کتاب کار مربی کودک

دسته بندي : علوم انسانی » روانشناسی و علوم تربیتی
مقدمه
همه جا در پيرامون ما هوا هست: ما هوا را تنفس مي كنيم و بدون آن زندگي برايمان امكانپذير نيست. هوا رنگ و بو و شكل ندارد و آن را نمي بينيم. شايد همين امر سبب شده است كه كودكان در سالهاي پيش از دبستان وجود هوا را احساس نكنند و تصور اين كه هوايي هم وجود دارد برايشان دشوار باشد. به همين سبب نيز طرح موضوع هوا براي آن ها جالب توجه و شگفت انگيز است. اما چگونه مي توان هوا را به كودكان شناساند و كاري كرد كه به اهميت آن پي ببرند، كار دشواري نيست. محيط زيست كودك زمينه هاي لازم را براي انواع فعاليت، جهت شناسايي هوا، آماده كرده است.
چكيده
مي دانيم كه هوا يك عاملي است كه كبدون آن زندگي امكان پذير نيست.
پس چگونه هوا را به كودكان بشناسانيم؟
 از كودكان بخواهيم دست خود را در برابر دهانشان بگذارند و فوت كنند. آنگاه از آن ها بپرسيد چه حس مي كنند؟ آنچه حس مي كنند از كجا مي آيد؟
 از كودكان بخواهيد نفس عميق بكشند. از آن ها بپرسيد چه حس مي كنند؟ سينه ها، ريه هايشان از چه پر مي شود؟
 از كودكان بخواهيد دست خود را در برابر بيني خود بگذارند. دهان را ببندند و نفس بكشند، از آن ها بپرسيد كه چه حس مي كنند؟
 در برابر كودكان بادكنكي را پر از هوا كنيد. بعد آن را جلوي صورت يا دست آن ها بگيريد و كم كم هواي آن را خالي كنيد. آنگاه از كودكان بپرسيد چه حس مي كنند؟ بادكنك يا توپي را در برابر كودكان پر از هوا كنيد. ظرفي از آب بياوريد بادكنك يا توپ را در آب فرو ببريد و كم كم هواي آن را خالي كنيد تا كودكان ببيند كه چگونه حباب هاي هوا از بادكنك يا توپ بيرون مي آيد.
 از كودكان بخواهيد تا كف دست خود را باز كنند و به طور سريع آن را عقب و جلو ببرند آنگاه از آن ها بپرسيد چه حس مي كنند؟
 از كودكان بخواهيد در كلاس نفس بكشند بعد به قسمت هاي مختلف حياط كودكستان بروند و باز هم نفس بكشند از آن ها بپرسيد آيا در منزل هم نفس مي كشند؟ در خيابان و كوچه چطور؟ بگذاريد خود نتيجه بگيريند كه همه جا هوا هست.
در آب هم هوا هست، در خاك هم هوا هست. (مقداري خاك در يك ليوان بريزيد و سپس آن را پر از آب كنيد وجود حباب هاي هوا را در خاك مي توانيد به كودكان نشان دهيد. يا آنكه ليوان آبي را در گوشه اي از كلاس بگذاريد روز بعد حباب هاي هوا در ديواره هاي ليوان ظاهر مي شوند).
 بگذاريد كودكان با بحث و پرسش از يكديگر خودشان در يابند كه چرا هوا را نمي توان ديد. مربي با چند اشاره مي تواند آن ها را به كشف اين نكته كه هوا نه رنگ دارد و نه بو و نه شكل راهنمايي كند.
 از راه كشف هوا بچه ها خيلي زود به اثر باد پي مي برند و متوجه مي شوند كه باد هوايي است كه حركت مي كند يا جا به جا مي شود (بايد توجه داشت كه باد به تنهايي مي تواند موضوع فعاليت هاي گوناگون ديگر باشد).
چند بادكنك را باد كنيد. اگر بادكنك ها به رنگ هاي مختلف باشد بهتر است. هر كدام از بادكنك ها را روي يكي از ميزهايي كه كودكان دور آن نشسته اند بگذاريد. از كودكان بخواهيد دست ها را پشتشان بگذارند. (با يك دست، دست ديگر خود را بگيرند) حال با فوت كردن، بادكنك را به طرف همديگر برانند. نبايد بگذارند كه بادكنك به تن آن ها بخورد يا از ميز پايين بيفتد. دستة برنده دسته اي است كه توانسته است مدت بيشتري بادكنك را روي ميز نگهدارد.
همين بازي را بچه ها در حياط هم مي توانند انجام دهند و بادكنك خود را از يك سر حياط به سر ديگر حياط برسانند.