معضل تشكلات كارگري و معضلات احزاب

دسته بندي : علوم انسانی » علوم سیاسی
عنوان مقاله: معضل تشكلات كارگري و معضلات احزاب
قالب فایل: WORD

* بخشی از ابتدای مقاله:

ايرج آذرين در مقاله اي تحت عنوان (( دو معضل تشكلهاي كارگري ايران: نا پايداري و نفوذ جريانات سياسي‌)) نقدي به مقاله اي در نشريه« تشكل» (شماره آزمايشي آذر 79) دارد. او جمله اي از نشريه تشكل شماره ياد شده را ذكر كرده وپيرامون آن بحث نسبتا مفصلي را دامن ميزند. جمله اي كه در نشريه تشكل آمده و ايرج آذرين آنرا نقل ميكند و همچنين به آن نسبت (( بي دقتي تاريخي )) ميدهد، اينگونه است كه: (( از اين رو هر زمان كه جو خفقان و سركوب بر جامعه ما حاكم شده، با سركوب جريانات چپ، اتحاديه ها نيز از حركت باز مانده و شيرازه آنها از هم پاشيده است))

انتقاد آذرين اين است كه (( متاسفانه نحوه مرتبط كردن مساله مناسبات تشكلهاي كارگري و سازمانهاي چپ به مساله علل ناپايداري تشكلهاي كارگري نادرست است.))

او محور اين نادرستي را اينگونه فرموله ميكند: (( يعني انگار اگر جريانات چپ نميامد ند و در اتحاديه ها حضور تعيين كننده پيدا نميكرد ند، وقتي خودشان سركوب ميشد ند اتحاديه ها ميماند ند. اما اگر از فاكت تاريخي درست حركت ميكرديم، آن « از اين رو» را نميتوانستيم در جمله بالا بنويسيم. بلكه به اين نتيجه ميرسيديم كه: چون در ايران، همچون بسياري كشورها، انديشه هاي طبقاتي ( چه بورژوايي و چه كارگري ) پيش از رشد عيني خود اين طبقات وارد جامعه شد، لذا مبارزه براي تشكيل ا تحاديه هاي كارگري نيز همواره با تلاش و فعاليت جريانات سياسي چپ همراه بوده است.))

بدين ترتيب ايرج آذرين با يك « دقت تاريخي»، بي دقتي تاريخي كه از نظر وي در نشريه تشكل آمده است را تصحيح ميكند. اما اين خود همراه با بي دقتي هائيست كه ايرج آذرين با طرح آن، هدف ديگري را دنبال ميكند كه پائين تر به آن برميگرديم. قبل از آ ن اشاراتي به اين موضوع ضروري بنظر ميرسد.

اول اينكه؛ انديشه طبقاتي، بر بستر نظام طبقاتي و در يك محيط متخاصم طبقاتي بوجود ميآيد. (مثلاً وجود يك تشكل كارگري يك انديشه نيست. بلكه محصول ماديت يافته يك انديشه است.) بعبارت ديگر رشد عيني خود طبقات، منافع طبقاتي را معين كرده و آن را بصورت انديشه طبقاتي از خود متساعد ميكند. به همين دليل است كه ميتوان از« مبارزه براي تشكيل اتحاديه هاي كارگري » صحبت كرد.

طبقه كارگر نقدا بمثابه يك طبقه، موجوديت عيني دارد. و به همين دليل ميتواند براي تشكيل اتحاديه هاي خود مبارزه كند. اما « انديشه طبقاتي» بدون حضور ملموس و عيني خود طبقات، تنها در سطح انديشه و ذهنيت باقي ميماند و اصولا نيازي به متشكل شدن ندارد. در نهايت، اين پايه هاي مادي خود طبقات و منافع طبقاتي آنها است كه انديشه طبقاتي را بوجود ميآورد؛ و نه بالعكس.

دوم اينكه؛ همراهي جريانات سياسي چپ در مبارزه براي تشكيل اتحاديه هاي كارگري، اولاً چيزي از خود مبارزات كارگران براي تشكيل اتحاديه ها و تشكلا تشان كم نميكند. ثانياً، اين فقط همراهيست و از ماهيت كلمه پيداست كه حركتي، از طرف كسي يا كساني همراهي ميشود. و لذا اين همراهي تنها يك شرط بيروني است كه امر حركت را تسهيل ميكند. و نه اينكه خود حركت را ايجاد و يا متولد كند. (مثلا واكنش غريزي به ستم، بدون انديشه نيز وجود دارد. انديشه اما اين واكنش را آگاهانه و هدفمند ميكند. )

در جمله نقل شده از طرف ايرج آذرين كه در نشريه تشكل آمده است، فشرده اي از همان مضاميني را در خود دارد كه ايرج آذرين مفصلاً بر سر آن بحث كرده و سعي به اثبات همانهايي را دارد كه در آن جمله به شكل متراكم وجود دارد. اما بحث او از رد همان جمله آغاز ميشود.

چيزي كه ا ز نظر ايرج آذرين در آ ن جمله غايب است، اينگونه از طرف وي فرموله ميشود: (( اما بنظر من مهمترين دليل از اين لسيت و ا ز مقاله غايب است : اختناق سياسي مهمترين علت ناپايداري تشكلهاي كارگري د ر ا يران بود و هست.)) ...