محتوای فایل دانلودی:
به درياي سرخ، سياه، عمان، مديترانه، درياچه خزر و خليج فارس متصل بود.
60 50 سال پس از تاسيس، حكومت هخامنش توانستند اين پهناي بزرگ را بدست آورند. از مشرق به سرزمين‌هاي چين، هندوستان، پاكستان و افغانستان، از غرب تمام عراق، سوريه، لبنان، اردن، فلسطين، تركيه، سرزمين مقدونيه و نصف يونان فعلي (آتن)، دشت شام، صحراي سينا، سرزمين مصر، ليبي، تركمنستان و ارمنستان كه در دوران حكومتشان تحت سلطه خودشان دربياورند. ايران بزرگترين پادشاهي دنياي قديم را در كل قاره‌هاي آسيا، اروپا، امريكا، افريقا و استراليا تا به حال داشته است و خيلي هم قوي بوده كه اسكندر مقدوني اين سلسله را از بين برد كه مساحت اين كشور باشكوه (ايران) از كل قاره اروپا نيز بزرگتر بود (ايران به معني سرزمين قوم آريا، سرزمين آريايي‌ها كه تركيه‌اي‌ها عثماني بودند و ليبي و مصر و اينها هم ايراني حساب نمي‌شدند، بلكه فقط تحت سلطه ايران بودند).
كاخ بزرگ شوش را داريوش اول، پيش از ساختن آپادانا در تخت جمشيد بنا كرد. كاخ برازنده داريوش در شوش دور تا دور يك حياط (بر روي يك گورستان كهن ايلامي) ساخته شده بود. كتيبه‌اي كه از آنجا به دست آمده، گزارش جالبي از ساختمان اين كاخ بدست مي‌دهد. اين كتيبه كه مي‌توان آن را تقريباً يك قرارداد ساختماني (پيمانكاري) ناميد، احتمالاً راهنماي باارزشي براي فنوني است كه در ساختمان‌هاي مشابه در تخت جمشيد و ساير مراكز هخامنشي بكار رفته است. وقتي قدرت و ثروت امپراطوري هخامنشي به سرعت رو به فزوني يافت، داريوش كار ايجاد يك شهر آييني ويژه را در تخت جمشيد آغاز كرد. تاسيس چنين مركز بزرگ قدرت زميني كه به صورت شهر مينوي اساطيري ساخته شده بود و مي‌توانست توافق با خدايان را تامين كند، جاي موثري براي دعا و نيايش فراهم آورد و امنيت و رفاه را به همه اقوام اين امپراطوري پهناور هديه كرد. از اين رو شايد با پيروي از نقشه‌هاي كورش، داريوش در حوالي سال‌هاي 518 516ق.م ساخت بناهاي عظيم تخت جمشيد را آغاز كرد. هنگامي كه اسكندر در سال 330ق.م آن را ويران ساخت، هنوز كاملاً به اتمام نرسيده بود.
تحقيقات نشان مي‌دهد كه ساختمان‌هاي انتهايي، نيمه‌تمام است. در دوران هخامنشي سه شهر مهم (پايتخت) داشتيم كه همزمان از اين سه شهر استفاده مي‌شد
شهر شوش فعلي در استان خوزستان؛
تخت جمشيد با نام اصلي پارسه يا به زبان يوناني پرسپوليس يعني شهر فارس‌ها؛
هگمتانه (اكباتان) در همدان.
اين در حالي بود كه اكباتان و شوش در مناطق سردسير و گرمسير بودند و از اينها به عنوان و يا به صورت فصلي استفاده مي‌كردند. در فصل تابستان از هگمتانه و در فصل زمستان از شوش و تخت جمشيد هم دائمي بود. مجموعه پارسه از دو پايتخت ديگر مهمتر بوده و به عنوان يك پايتخت آييني براي مراسم بوده است كه محلي براي اين آيين‌ها و مراسم مختلف و جشن‌ها بوده است. جشن نوروز براي آغاز فصل گرما و جشن مهرگان براي آغاز فصل پاييز و سرما. جشن‌هاي ديگري نيز مانند تيرگان و غيره نيز داشته‌اند و تخت جمشيد پايتختي براي اين مراسم و جشن‌ها و اجراي بعضي از مراسم مذهبي و به حضور پذيرفتن سفرا (سفيرها)ي كشورهاي ديگر بوده است (بيشتر آثار معماري ق.م. ما در استان خوزستان و فارس شهر شيراز بوجود آمده است).