محتوای فایل دانلودی:
با توجه به تمامي تحقيقات انجام شده درباره خاك مسطح، به ويژه در آغاز دهه 60، عجيب است كه هيچ كوششي به منظور استفاده از پليمرها به عنوان مسلح كننده انجام نشده است. در واقع ويدال در سال 1996 براي اولين بار اقدام به استفاده از مصالح پليمري نمود. به عنوان نمونه‌هايي از مصالح پلميري ميتوان به نوارهاي نايلون، نوارهاي ترگال و به ويژه پلاستيك صلب كه از الياف شيشه‌اي با پوشش رزين پلي استر تشكيل شده‌اند، اشاره نمود. ماده اخير در سال 1965 انتخاب شد و به منظور توليد صنعتي عناصر پوششي U شكل و نوارهاي مسلح كننده، سرمايه‌گذاري‌هاي بسياري انجام پذيرفت. به طور مشخص، اين ماده نوعي پلاستيك مسلح از جنس الياف شيشه‌اي بود كه در آن مقاومت و سختي از طريق استفاده از الياف شيشه‌اي در ساخت رزين‌هاي كاملاً شكل‌پذير مشاركت داشتند. تمامي الياف شيشه‌اي ارتجاعي بودند و مقاومتي برابر مقاومت سخت‌ترين فولادها داشتند، به نحوي كه به ماده تركيبي خود خواص تغيير شكلپذيري كم و بدون خزش و مقاومت بالا مي‌بخشيدند.
هنگامي كه مسلح كنندههاي فلزي درون خاك جاي داده ميشوند، ميتوان فرض كرد كه آنها نسبت به تغيير شكلپذيري خاك و بزرگ تنشهاي ايجاد شده، صلب هستند. در مقابل، تسليحات پليمري به وسيله خصوصيات مكانيكي ضعيفترشان مشخص ميشوند. اين خواص، عبارتند از كشساني زياد و مقاومت كششي كم همراه با خزش در طولاني مدت. علاوه بر اين، اگرچه پليمرها نسبت به خوردگي الكتروشيميايي حساس نيستند، اما امكان فروسايش آنها در محيط فيزيكي ـ شيميايي وجود دارد و لذا مسائل مربوط به دوام آنها را نيز بايد مدنظر قرار داد.
در سال 1982، بادونل و همكاران چند رشته از پرده‌هاي زميني پلي استر و پلي پروپيلن متداول را انتخاب كردند كه نتايج آزمايش افزايش طول آنها در شكل بالا نشان داده شده است.
مقدار مقاومت بر حسب كشش‌پذيري بيان شده و عبارت است از نيرو تقسيم بر جرم خطي الياف بافته كه بر حسب N/tex بيان گرديده است. در مورد نمونه بافته نشده اين رشته‌ها، تغيير شكل در هنگام گسيختگي در هر دو مورد بسيار بالاتر بوده است (71 تا 78 درصد راب پلي استر و 155 تا 239 درصد براي پلي پروپيلن). نمودار پروپيلن از دو بخش با شيب‌هاي متفاوت تشكيل شده است كه بخش اول آن مشابه نمودار پلي استر است. اين نتايج بيانگر كاهش خواص مكانيكي هستند كه هنگام آماده‌سازي الياف براي ساخت نسوج نمونه رخ مي‌دهد.