اقدام پژوهی چگونه توانستم مشکلات رفتاری در سرویس مدارس را بهبود بخشم ؟

دسته بندي : عمومی » گوناگون
فهرست مطالب
مقدمه 3
توصیف وضع موجود و تبیین مسئله : 4
گردآوری اطلاعات ( شواهد 1 ) 7
تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها 16
مهمترین اشکالات مربوط به راننده عبارتند از : 16
مهمترین اشکالات مربوط به دانش آموزان در موارد زیر قرار دارند : 17
مهمترین اشکالات مربوط به والدین موارد زیر را شا مل می شود : 17
انتخاب راه حل موقت 19
اجرای طرح جدید و نظارت بر آن 21
گردآوری اطلاعات ( شواهد 2 ) 25
ارزیابی تاثیر اجرای طرح و تعیین اعتبار 28
ب – اعتبار سنجی 30
تجدید نظرها و تصمیم نهایی 31
فهرست منابع 32

مقدمه
توسعه هر کشور در گرو به کار گیری صحیح عوامل مؤثر در آن است . سیاست گذاران و برنامه ریزان باید ضمن شناخت این عوامل آن را به شکل بهینه مورد استفاده قرار دهند تا بیشترین بازدهی و نتیجه را عاید جامعه نماید ، از این رو سرمایه انسانی به عنوان یکی از عوامل اصلی و مؤثر نقش بسزایی در روند توسعه ایفا می کند . سرمایه انسانی عبارت است از مجموعه دانش ، توانایی و مهارت های افراد یک جامعه که البته اگر سرمایه به درستی به کار گرفته شود می تواند منشا اثر باشد .
دانش آموزان نه تنها به عنوان مهمترین و پویا ترین افراد جامعه و منابع انسانی آینده هستند بلکه اهرم مؤثری در پیشبرد اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی به شمار می آیند . تجهیز این منبع مهم و به کارگیری صحیح و مطلوب آنها نیل به اهداف توسعه را آسان می نماید .
توجه به ابعاد روانی – اجتماعی انسان ها نه تنها زمینه مساعدی برای شکوفایی استعدادها را فراهم می سازد بلکه در بهبود سلامتی عمومی نیز مؤثر خواهد بود . از سوی دیگر یکی از عناصر عمده ای که در آموزش کودکان و نوجوانان مطرح است ایجاد شرایط مساعد است که بتوانند به معنی و مفهوم وقت و ارزش آن پی ببرند و از اوقات خود بهترین استفاده را ببرند .
لذا بر آن شدم تا با انجام این طرح هر چه بیشتر در تحقق اهداف آموزش و پرورش سهمی داشته باشم . لذا با این هدف که چگونه می توان آموزشی سیار و غیر مستقیم در مسیر ایاب و ذهاب دانش آموزان ارائه داد تا آن ها را استفاده بهینه از زمان داشته باشند دست به کار شدم . راههایی را اجرا نمود تا با ارائه آن ها هر چه بیشتر در موفقیت نظام آموزشی کوشا باشم .

توصیف وضع موجود و تبیین مسئله :
من مدیر دبستان دکتر حسابی ، یکی از مدارس فرهنگیان ناحیه 2 شیراز می باشم . هفده سال سابقه خدمت دارم و دارای مدرک کارشناسی مدیریت آموزشی می باشم . مدرسه ی ما یکی از مدارس پرجمعیت ناحیه می باشد . حدوداً 510 دانش آموز در این مدرسه تحصیل می کنند و دانش آموزان با قرعه کشی در پایه اول وارد این مدرسه می شوند و چون ثبت نام براساس طرح آدرس نیست به همین دلیل اکثریت دانش آموزان از سرویس استفاده می کنند و تقریبا از تمام نقاط شهر ورودی داریم .
ما در نوبت دختران هستیم و شیفت مخالف ما پسران هستند . مدرسه ما در خیابانی پر رفت و آمد قرار گرفته است و قرار داشتن دو مدرسه دیگر و چندین اداره در این خیابان ، باعث ترافیک و شلوغی و ازدحام زیادی گردیده است .
غروب یکی از روزهای پاییزی ، مردی چهار شانه ، بلند قامت ، با دست های زمخت و پینه بسته و صورتی سبزه ، با پوستی چغر و مردانه ، در حالی که از چشمهایش غم به وسعت همه ی زندگیش می بارید به دیدنم آمد .
سلام خانم مدیر ، ببخشید مزاحم شدم ، می خواستم با شما صحبت کنم .
بفرمایید .
حقیقتش را بخواهید خیلی دل دل کردم تا خودم را راضی کنم که به خاطر سرویس مدرسه به دیدنتان بیایم ، مرد این را گفت و در حالی که هنوز هم مضطرب به نظر می رسید پشت به صندلی داد ، نگاهش را خیره نگه داشت .
چرا دل دل می کنید ؟
مرد نگاهی به دور و بر انداخت و گفت : در سرویس دختر من مسائلی است که سخت روحیه ی او را خراب نموده است و از لحظه ای که دانش آموزان سوار ماشین می شوند با هم درگیرند و جر و بحث دارند ؛ من مستخدم یکی از مدارس هستم بچه ها شغل مرا به رخ دخترم می کشند و جر و بحث از این مسئله شروع می شود . مرد تمام درد دل خود را گفت و عاجزانه از من خواست که مشکلش را حل نمایم و سپس از دفتر دبستان خارج شد.
من که سخت متاثر شده بودم به این فکر افتادم که چگونه از فرصتی که دانش آموزان در سرویس دارند بهترین استفاده را بکنیم ؟ چگونه می توانم از اتلاف وقت دانش آموزان جلوگیری نمایم ؟ چگونه می توانم مسیر راه را برای بچه ها هدفمند سازم ؟ چگونه می توانم ارزش عمر آنان را برایشان تفهیم نمایم و از بیهودگی آن جلوگیری نمایم ؟
طبق برآوردی که داشتم بعضی از دانش آموزان حدود یک الی یک و نیم ساعت در راه بودند و در واقع رفت و برگشت آنان در روز ، دو الی سه ساعت طول می کشید .
با معاون مدرسه و چند تن از همکاران وارد گفت و گو شدم آنان نیز گفتند : « چندین سال است که بچه های خودمان هم با این مسئله روبرو هستند و عمرشان به بطالت می گذرد نکات منفی زیادی از یکدیگر می آموزند که قابل جبران نیست . زیرا بچه ها از همسالان خود حرف شنوی زیادی دارند . »
دسته بندی: عمومی » گوناگون

تعداد مشاهده: 2819 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.zip

فرمت فایل اصلی: word

تعداد صفحات: 33

حجم فایل:31 کیلوبایت

 قیمت: 3,000 تومان
پس از پرداخت، لینک دانلود فایل برای شما نشان داده می شود.   پرداخت و دریافت فایل
  • محتوای فایل دانلودی:
    فهرست مطالب
    مقدمه 3
    توصیف وضع موجود و تبیین مسئله : 4
    گردآوری اطلاعات ( شواهد 1 ) 7
    تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها 16
    مهمترین اشکالات مربوط به راننده عبارتند از : 16
    مهمترین اشکالات مربوط به دانش آموزان در موارد زیر قرار دارند : 17
    مهمترین اشکالات مربوط به والدین موارد زیر را شا مل می شود : 17
    انتخاب راه حل موقت 19
    اجرای طرح جدید و نظارت بر آن 21
    گردآوری اطلاعات ( شواهد 2 ) 25
    ارزیابی تاثیر اجرای طرح و تعیین اعتبار 28
    ب – اعتبار سنجی 30
    تجدید نظرها و تصمیم نهایی 31
    فهرست منابع 32
    مقدمه
    توسعه هر کشور در گرو به کار گیری صحیح عوامل مؤثر در آن است . سیاست گذاران و برنامه ریزان باید ضمن شناخت این عوامل آن را به شکل بهینه مورد استفاده قرار دهند تا بیشترین بازدهی و نتیجه را عاید جامعه نماید ، از این رو سرمایه انسانی به عنوان یکی از عوامل اصلی و مؤثر نقش بسزایی در روند توسعه ایفا می کند . سرمایه انسانی عبارت است از مجموعه دانش ، توانایی و مهارت های افراد یک جامعه که البته اگر سرمایه به درستی به کار گرفته شود می تواند منشا اثر باشد .
    دانش آموزان نه تنها به عنوان مهمترین و پویا ترین افراد جامعه و منابع انسانی آینده هستند بلکه اهرم مؤثری در پیشبرد اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی به شمار می آیند . تجهیز این منبع مهم و به کارگیری صحیح و مطلوب آنها نیل به اهداف توسعه را آسان می نماید .
    توجه به ابعاد روانی – اجتماعی انسان ها نه تنها زمینه مساعدی برای شکوفایی استعدادها را فراهم می سازد بلکه در بهبود سلامتی عمومی نیز مؤثر خواهد بود . از سوی دیگر یکی از عناصر عمده ای که در آموزش کودکان و نوجوانان مطرح است ایجاد شرایط مساعد است که بتوانند به معنی و مفهوم وقت و ارزش آن پی ببرند و از اوقات خود بهترین استفاده را ببرند .
    لذا بر آن شدم تا با انجام این طرح هر چه بیشتر در تحقق اهداف آموزش و پرورش سهمی داشته باشم . لذا با این هدف که چگونه می توان آموزشی سیار و غیر مستقیم در مسیر ایاب و ذهاب دانش آموزان ارائه داد تا آن ها را استفاده بهینه از زمان داشته باشند دست به کار شدم . راههایی را اجرا نمود تا با ارائه آن ها هر چه بیشتر در موفقیت نظام آموزشی کوشا باشم .
    توصیف وضع موجود و تبیین مسئله :
    من مدیر دبستان دکتر حسابی ، یکی از مدارس فرهنگیان ناحیه 2 شیراز می باشم . هفده سال سابقه خدمت دارم و دارای مدرک کارشناسی مدیریت آموزشی می باشم . مدرسه ی ما یکی از مدارس پرجمعیت ناحیه می باشد . حدوداً 510 دانش آموز در این مدرسه تحصیل می کنند و دانش آموزان با قرعه کشی در پایه اول وارد این مدرسه می شوند و چون ثبت نام براساس طرح آدرس نیست به همین دلیل اکثریت دانش آموزان از سرویس استفاده می کنند و تقریبا از تمام نقاط شهر ورودی داریم .
    ما در نوبت دختران هستیم و شیفت مخالف ما پسران هستند . مدرسه ما در خیابانی پر رفت و آمد قرار گرفته است و قرار داشتن دو مدرسه دیگر و چندین اداره در این خیابان ، باعث ترافیک و شلوغی و ازدحام زیادی گردیده است .
    غروب یکی از روزهای پاییزی ، مردی چهار شانه ، بلند قامت ، با دست های زمخت و پینه بسته و صورتی سبزه ، با پوستی چغر و مردانه ، در حالی که از چشمهایش غم به وسعت همه ی زندگیش می بارید به دیدنم آمد .
    سلام خانم مدیر ، ببخشید مزاحم شدم ، می خواستم با شما صحبت کنم .
    بفرمایید .
    حقیقتش را بخواهید خیلی دل دل کردم تا خودم را راضی کنم که به خاطر سرویس مدرسه به دیدنتان بیایم ، مرد این را گفت و در حالی که هنوز هم مضطرب به نظر می رسید پشت به صندلی داد ، نگاهش را خیره نگه داشت .
    چرا دل دل می کنید ؟
    مرد نگاهی به دور و بر انداخت و گفت : در سرویس دختر من مسائلی است که سخت روحیه ی او را خراب نموده است و از لحظه ای که دانش آموزان سوار ماشین می شوند با هم درگیرند و جر و بحث دارند ؛ من مستخدم یکی از مدارس هستم بچه ها شغل مرا به رخ دخترم می کشند و جر و بحث از این مسئله شروع می شود . مرد تمام درد دل خود را گفت و عاجزانه از من خواست که مشکلش را حل نمایم و سپس از دفتر دبستان خارج شد.
    من که سخت متاثر شده بودم به این فکر افتادم که چگونه از فرصتی که دانش آموزان در سرویس دارند بهترین استفاده را بکنیم ؟ چگونه می توانم از اتلاف وقت دانش آموزان جلوگیری نمایم ؟ چگونه می توانم مسیر راه را برای بچه ها هدفمند سازم ؟ چگونه می توانم ارزش عمر آنان را برایشان تفهیم نمایم و از بیهودگی آن جلوگیری نمایم ؟
    طبق برآوردی که داشتم بعضی از دانش آموزان حدود یک الی یک و نیم ساعت در راه بودند و در واقع رفت و برگشت آنان در روز ، دو الی سه ساعت طول می کشید .
    با معاون مدرسه و چند تن از همکاران وارد گفت و گو شدم آنان نیز گفتند : « چندین سال است که بچه های خودمان هم با این مسئله روبرو هستند و عمرشان به بطالت می گذرد نکات منفی زیادی از یکدیگر می آموزند که قابل جبران نیست . زیرا بچه ها از همسالان خود حرف شنوی زیادی دارند . »