رفاه و آسایش در عصر ظهور

دسته بندي : علوم انسانی » معارف اسلامی
عنوان مقاله: رفاه و آسایش در عصر ظهور
قالب فایل: WORD

فهرست مطالب:
● مقدمه
● مبارزه اسلام با فقر
● رفاه و آسايش در عصر ظهور
الف: نزول بركات آسماني
ب: آباداني زمين واستخراج منابع
ج: اخذ ماليات و استرداد ثروت هاي غصبي
د: اجراي عدالت اجتماعي

* بخشی از ابتدای مقاله:

مقدمه

بخش قابل ملاحظه اي از جرم و جنايات، ناشي از فقر و تنگدستي است؛ چرا كه فقر و تنگدستي «به دين وايمان انسان لطمه مي زند، عقل را از كار انداخته، قوت و قدرت تشخيص درست را از او مي گيرد و باعث كدورت و دشمني مي شود.» (1)

حضرت علي(ع) فقر را به مرگ بزرگ تشبيه نموده و به فرزندش اين گونه توصيه مي كند: «انساني كه درپي كسب معيشت خود است را ملامت مكن، زيرا درفقر و تهيدستي، خطاهاي او، زياد مي شود. اي فرزندم! فقير حقير است، سخن او شنيده نمي شود و مقام او، شناخته نمي گردد؛ شخص فقير، اگر راستگو باشد، دروغگويش خوانند و اگر زاهد باشد و پرهيزگار، او را نادان گويند. فرزندم هر فردي كه به فقر مبتلا شود، به چهار خصلت نيز مبتلا شود: سستي در يقين، كاستي در عقل، رقت و سستي در دين و كم شدن حيا در صورت، پس پناه به خداي متعال از فقر» (2)

صبر و تحمل در برابر مشكلات و تنگناهاي اقتصادي از ناحيه افراد معمولي جامعه، كاري است بس مشكل، اكثريت جنگ ها و ناهنجاري هايي كه در سطح كشورها وجوامع انساني به وجود مي آيد، مشكلات و نزاع هاي خانوادگي، عدم ازدواج جوانان و تن دادن به بي عفتي، دزدي و تجاوز... به خاطر فقر، محروميت و تهيدستي است. شخص فقير و تهيدست اگر از راه هاي مشروع و قانوني براي رفع نيازهاي طبيعي خود، روزنه اي پيدا نكند، به ناچار دست به دزدي، تجاوز و كلاهبرداري و...خواهد زد. اگر در پرونده هاي سارقين مسلح و حرفه اي هم دقت شود؛ اين نكته ديده مي شود كه اكثرا در مراحل اوليه و ابتدايي براي رفع نيازهاي ضروري خود، اقدام به دزدي و كلاهبرداري نموده اند، ولي با تكرار آن، رفته رفته به دزدان حرفه اي و خطرناك، تبديل شده اند. و اين كلام زيباي پيامبر گرامي اسلام(ص) است كه: «فقر موجب روسياهي انسان در دنيا و آخرت مي شود» (3) و در جاي ديگر از شر كفر و فقر، به خداي خود پناه مي برد(4) و مي فرمايد: «فقر انسان را در آستانه كفر قرار مي دهد». (5) از حضرت اباذر، تربيت شده در مكتب پيامبر اسلام(ص) نيز نقل شده است كه: «از كسي كه غذا در منزلش پيدا نمي شود، تعجب مي كنم كه چگونه شمشيرش را بر مردم نمي كشد» (6)

مبارزه اسلام با فقر

دين مقدس اسلام براي قطع و نابودي ريشه هاي فقر و محروميت، كه مايه بسياري از ناهنجاري هاي اجتماعي و اخلاقي مي باشد، راهكارهاي اقتصادي را در دستور كار قرار داده است. از قبيل تشويق و ترغيب به كار و كوشش، دوري از سستي و تنبلي، اخذ ماليات و توزيع عادلانه آن دربين افراد فقير و بي بضاعت... تا از اين طريق، جلوي نظام هاي طبقاتي را مسدود نمايد و از فقرا و مستمندان دستگيري كرده باشد.

به راستي اگر روزي ماليات اسلامي، خمس و زكات... به صورت كامل اخذ و جمع آوري شود و در بين فقرا و مستمندان واقعي، به گونه عادلانه تقسيم و توزيع شود، چه انقلاب عظيم اقتصادي به وقوع خواهد پيوست، آيا بازهم فقير و نيازمندي باقي خواهند ماند كه به خاطر فقر و فلاكت، به مال و ثروت ديگران، چشم دوخته و در گوشه و كنار اجتماع، اقدام به دزدي تجاوز بنمايد و با اعمال خلاف قانون و رواج بي عفتي... چهره اجتماع انساني را مخدوش نموده، نظم آسايش و امنيت اجتماعي را سلب كند؟ جواب قطعا منفي است، لذا امام صادق(ع) مي فرمايد: «اگر همه مردم زكات اموال خود را بپردازند مسلمان فقير و نيازمندي نخواهد ماند و مردم فقير، محتاج، گرسنه و برهنه نمي شوند مگر به خاطر گناه ثروتمندان»(7)...