دانلود مقاله توزیع و فروش کتاب از ناشر تا کتابفروش

دسته بندي : علوم انسانی » تاریخ و ادبیات
دانلود مقاله توزیع و فروش کتاب از ناشر تا کتابفروش

نوع فایل: word

فرمت فایل: doc

قابل ویرایش

تعداد صفحات : 75 صفحه

قسمتی از متن :

بررسی کتاب و مجتمع های فروش آن
قبل از هر چیز برای تحقیق موضوع نیاز به ارائه تعریف علمی کتاب احساس می شد که بر اساس کتاب چیست و چه فعالیت هایی می تواند در ارتباط با ان سامان گیرند ؟
تعریف کتاب
1) یک رسته گروهی است که
2) در آن مطالبی ضبط شده باشند
3) قابل انتقال باشد و
4) بازیابی مطالب آن از نظر زمان و مکان محدود نباشد
حال در وسایلی که بشر از دورترین زمان تا امروز برای ضبط دانایی های خود به کار برده است مروری می کنیم تا آنچه را با این تعریف هماهنگ است به نام « کتاب » بازشناسیم . در بسیاری از نوشته های کهن شکل تصاویر و حروف به تناسب ماده ای که برای نوشتن به کار می رفت تفاوت می بافت . از این رو هیروگلیف مصریان ، خط میخی بابلیان و حروف یونانیان و رومیان با موادی که هر یک به کار می بردند یعنی پاپیروس ، لوح و سنگ بستگی داشت . احتمالا نخستین مواد نوشتن سطح استخوان و چوب بود که با سنگ نوک تیز بر آنها علامت گذاری می شد ، اما این مواد پایدار نبودند و نمونه های چندانی از این وسایل به جای نمانده است . آنگاه پوست درختان پوست جانوران برای نوشتن به کار می رفت . حتی از پارچه نیز در نوشتن استفاده می شد .
سیر تحول کتاب و انتشارات
کتاب ، اکنون در این زمان پدیده ای است متفاوت از آن چه پیشینیان ما در نظر و عمل با آن روبرو بودند حتی با آن چه خود ما در دو سه دهه گذشت در تصورمان داشتیم تفاوت بسیاری دارد .
روند دگرگونی شکل کتاب :
سنگ نبشته : تنها هنگامی که انسان حکاکی بر سنگ را آموخت توانست نوشته های جاویدان را از خود به جای بگذارد . پیداست چنین کاری آسان نبود و تنها نوشته مهم بر سنگ حک می شد .
حسن بزرگ سنگ نبشته مقاومت ان در برابر حوادث روزگار بود و از این رو گر چه گاه از نظر مکان انتقال آن امکان پذیر می نمود اما متن آن در دراز مدت پایدار می ماند و از نسلی به نسل دیگر می رسید . ساده کردن در حکاکی به روی سنگ یکی از عللی بود که انسان از تصویر نگاری به ایده نگاری و سپس به هجا نویسی و الفبا روی آورد .
لوح فلزی : سنگ نبشته ، گر چه مقاوم و پایدار بود اما دشواری و گاه امکان ناپذیری انتقال ان نیز نقطه ای به نقطه دیگر از اعتبارش به عنوان یک وسیله علمی ارتباط فکری می کاست . برای رفع این عیب انسان فلز را به کار برد .مس ، نقره و طلا از جمله فلزاتی بود که برای این منظور به کار می رفت . الواح زرینی که از ایران باستان به جای مانده اند نموداری از این وسیله اند .
لوح گلین : کتاب مردم بین النهرین در سه هزار سال پیش از میلاد مسیح لوح گلین بود . سومریان ، بابلیان و آشوریان به روی الواح گلین می نوستند . لوحه ها یا خشت ها در اشکال و ابعاد یکسان نبودند ، اما طول معمولی آنها در حدود 15 سانتی متر بود . هنگامی که لوحه هنوز نرم و نمناک بود کتاب با قلم نک تیزی که شکل میخ داشت و از فلز ، عاج و چوب درست می شد بر آن می نوشت . قلم را بر لوح می فشرد و آنچه را که می خواست ، با خط میخی می نوشت ، انگاه لوح را در برابر نور آفتاب خشک می کردند و یا در کوره می پختند تا سخت نشود .
لوح چوبین : چوب ، برگ ، شاخه و تنه درختان از وسایلی بود که در گذشته برای نوشتن از آنها استفاده می شد . در دوره ای از زمان باستان دفتر و قلم شاگرد مکتب پاره ای چوب صاف و تکه ای زغال بود . گاه لوح چوبین را از موم می پوشانیدند . با قلمی از چوب یا عاج نوشته را بر آن حک می کردند و برای استفاده پوشش مومی را دوباره صاف می کردند و از این وسیله در مدرسه و مکاتب و در دکان و کارگاه بهره می گرفتند .
تومار پاپیروس : شکل کتاب در مصر باستان تومار پاپیروس و در نیل سفلی به وفور وجود داشت . پاپیروس رشد یافته را می بریدند و ساقه اش را می شکافتند . باریکه های مغز نی آن را خشک می کردند باریکه ها را به طور عمودی زیر فشار به صورت ورقه ای صاف در می آوردند بر آم چسب دقیقی می زدند و ورقه ای از باریکه های دیگر را در جهت افقی به آن می چسباندند . سطح پاپیروس را با پارچه ای از عاج استخوان یا صدف صاف می کردند و برگی نازک و کرم رنگ به دست می آوردند که بی شباهت به کاغذ امروزین نبود . آنگاه برگ های پاپیروس را کنار هم به یکدیگر می چسباندند و تومار به دست آمده را به دور استوانه ای از چوب یا فلز می پیچیدند .
تومار چرمین : در دوره باستان ، استفاده از استخوان های بعضی از جانوران برای نوشتن مرسوم بود . چینیان که در سه هزار پیش به کتابت پرداختند بر استخوان و صدف لاک پشت می نوشتند . اما بهره وری از پوست جانوران رواج بیشتری داشت . عبرانیان که در فلسطین می زیسته اند و درخشان ترین دوره ادبیشان زمانی بود که نوشته هایی از عهد عتیق برای آیندگان به جای گذارند برای نوشتن چرم به کار می بردند . کشف بزرگ تومارهای بحرالمیت در سال های بین 1940 تا 1950 نشان داد که قوم یهود تومارهای چرمین را که حاوی نوشته های مذهبی بود در تنگ های گلین جای می دادند و برای حفظ آنها از گزند دشمنان تنگ ها را درون غارها نزدیک بحر المیت نگه می داشتند.
چرم جانداران که برای نوشتن به کار می رفت به نام پارشمن یا ولوم خوانده می شد . پوست حیوانی چون گوسفند ، گوساله ، بر یا آهو را می شستند و تمیز می کردند . بعد آن را بر چهار چوبی می بستند تا کشیده و خشک شود . انگاه پوست را با گچ ، سفید تمیز می کردند و با سنگ سطح آن را صاف می کردند .
وضعیت انتشار کتاب در ایران