شهر و شهر نشيني پيش از اسلام
دسته بندي :
فنی و مهندسی »
شهرسازی
فایل دانلودی حاوی یک فایل پاورپوینتی قابل ویرایش میباشد.
فهرست مطالب فایل دانلودی:
پیشگفتار..........................اسلاید 4
حیات شهری در ایران قبل از اسلام.............اسلاید 5
سبک های شهرنشینی................................اسلاید 8
شیوه پارسی......................................... اسلاید 9
میان شیوه پارسی – هلنی..........................اسلاید 10
شیوه پارتی............................................اسلاید 11
مراحل شهرنشینی در ایران باستان...............اسلاید 12
مدیریت شهری در دوران باستان.....................اسلاید 13
کلیات شهرنشینی در دوران باستان....................اسلاید 14
دوران مادها..............................................اسلاید 15
هخامنشیان...............................................اسلاید 18
سلوکیان................................................اسلاید 22
پارت ها (اشکانیان)..................................اسلاید 24
ساسانیان................................................اسلاید 27
منابع.......................................................اسلاید 30
قسمتی از متن
پيشگفتار
«شهر» همچون هر پديده اجتماعي از يك «پيوستگي» برخوردار است، يعني از ايجاد نخستين كانونهاي تمركز جمعيت يكجانشين در آبادي‌هايي كه به تدريج توسعه يافتند تا پيدايش كلان شهرهاي امروزي با يك مقوله واحد روبرو هستيم كه اگر چه ممكن است از لحاظ ريخت‌شناسي (مورفولوژيك) كاملاً متمايز جلوه كند ولي از جنبه كاربردي و ساختاري داراي روحي واحد است.
بنيان هاي زندگي شهري و شهرنشيني به لحاظ تشكيلات اجتماعي، سياسي و فرهنگي در ايران به سه دوره عصر باستان، دوران اسلامي و عصر جديد قابل تفكيك است.
حيات شهري در ايران قبل از اسلام
الف) لفظ و معناي شهر
شهر در اوستا و زبان فارسي باستان به صورت «-xšaθra» آمده و در زبان سانسكريت به صورت «-kšatra» آمده است. اين اصطلاح بار معنايي وسيعي داشته و به شهر و ايالت و كشور و حكومت و پادشاهى، به طور عام اطلاق مي شده است. در روزگار ساسانيان شهر با عنوان «شهرستان štr'st'n'/šahrestān» به كار مي رفته است. در همين عصر، مجموع شهرهاي مدائن را به زبان سرياني «ماحوزه Mahoze» مي خواندند و «ماحوزه ملكا» به معني شهرهاي پادشاه بوده است.
براساس همخواني اصطلاح شهر با پادشاهي و فرمان راندن در وسيع ترين معناي آن، مي توان چگونگي ساختار زندگي شهري و نقش شاخص ساخت سياسي در جهت دادن به اين ساختار كلي را از آن استنباط كرد. واژه ى شهر با مفهوم حكم راندن و حكومت يكي بوده و به كار بردن الفاظي همچون «شاهنشاه» و «شهربان»،«شهرآگيم»،«شهريار» از اين ارتباط مفهومي حكايت دارد.
و.....